Leonie Vestering bliegt in De Telegraaf / Vrouw - Dag 2

Deze week geeft Pagina Vrouw van De Telegraaf ruim baan voor de persoonlijke blog van Leonie Vestering. U weet wel, de betaalde directeur van actiegroep wilde dieren de tent uit. Een week lang mag ze de plek op de website en in de krant vullen met haar uitspraken over circusdieren.

Dat ze daar onwaarheden zal schrijven is bekend. Daarom krijgt u hier in het bestgelezen forum over circussen de correcties op de uitspraken van deze vrouw die haar kost verdient aan het vermeende lijden van dieren in circussen.

Dag 2

Deze week geef ik namens Wilde Dieren de Tent Uit een lezing op een internationale conferentie over olifanten in San Francisco. Naast mij in het vliegtuig zit een man, ik schat eind 60, die mij al enkele uren heeft getrakteerd op een symfonie aan snurkgeluiden. Nu hij wakker is zijn we even in gesprek geraakt en al snel komen we op het onderwerp: ''waar ga je naartoe?'' Ik leg uit dat ik naar de olifanten ga. In Amerika. Al snel zie ik een frons op zijn gezicht. “Daar leven helemaal geen olifanten hoor. Daarvoor moet je naar Afrika. Of Azië, daar heb je ze ook.”

Ja u leest het goed: Niet alleen het circus is internationaal, de dierenrechtenindustrie is dat ook. Zeker in de Verenigde Staten. Daar rollen jaarlijks vele miljoenen Dollars waardoor personen als Leonie Vestering een goed belegde boterham hebben.

En hij heeft gelijk. Zo hoort het natuurlijk ook. Ik leg hem uit dat deze olifanten ook uit Afrika en Azië zo’n 30-40 jaar geleden naar Amerika zijn gebracht. Gevangen uit het wild als baby. Hun moeder vermoord voor hun ogen. De baby olifantjes werden gevangen voor een leven in het circus. Met grote ogen kijkt mijn buurman me aan. Dat wist die niet, vertelt hij me. We raken in gesprek over het circus.

n principe horen dieren inderdaad thuis in hun oorspronkelijke leefomgeving. Afrikaanse olifanten in Afrika, Aziatische Olifanten in Azië en ga zo maar verder. Helaas heeft de mens al heel lang geleden op zodanige manier ingegrepen dat van die oorspronkelijke leefomgeving al veel te veel is verdwenen. En door stroperij is het leven voor een dier in de restanten van de wildernis ook bepaald niet meer veilig. Tijgers ondervinden in hun laatste leefgebieden veel stress. Mogelijk zelfs meer stress dan tijgers in dierentuinen of circussen. Maar ja, dat zal mevrouw Vestering u nooit vertellen.

Dieren horen in het circus, zegt de man. Nee, zeg ik op mijn beurt, ze horen in de natuur. Ja, natuurlijk, beaamt hij, maar als kind vond hij die dieren al zo prachtig. Hij heeft zelfs eens mee mogen helpen met het opbouwen van de circustent. Die circuslui zouden hun dieren nooit kwaad doen, verdedigt mijn buurman stellig. Ze houden van hun dieren. Dat denk ik ook, zeg ik. Ik denk dat veel circusmensen van hun dieren houden.

Hé, de onbekende Vestering? Dat heeft ze noh nooit gezegd. Ze denkt dat veel circusmensen van hun dieren houden. Oh nee, ze denkt het alleen maar. Want wat ze zegt is dat circusmensen hun dieren afbeulen. Oh , wacht even. Ik loop nu op de tekst vooruit...

Maar soms is houden van niet genoeg. Een onnatuurlijker leven dan een circusleven kun je voor wilde dieren niet bedenken. Het gemis van sociale structuren, ruimte, natuurlijk gedrag en vrijheid valt niet te compenseren. Daarnaast doet een wild dier geen kunstje voor een suikerklontje. Wilde dieren, zoals olifanten, tijgers en leeuwen doen kunstjes omdat ze ertoe gedwongen worden.

Kijk, daar blijkt nou dat mevrouw Vestering nog nooit bij een echte training bij een goede eigenaar van een leeuw, tijger of olifant is geweest. Er zijn inderdaad circusmensen die niet capabel zijn om met dieren om te gaan. Maar om dan maar gelijk deze uitspraken te doen. Hier zien we duidelijke de extremistische en fundamentalistische trekjes van Vestering en organisaties als wilde dieren de tent uit. Over ruimte schreven we gisteren al. Zoek op het circuswereld.nl forum maar eens naar foto's van de olifanten bij Circus Belly-Wien. Die hebben meer ruimte dan hun soortgenoten in menige dierentuin. Natuurlijk gedrag? Bekijk de YouTube film op http://www.youtube.com/watch?v=d9yc2zKDi30 dan maar eens goed. Vrijheid is een relatief begrip. En daar bewandelt Vestering de wegen van het dierenrechtenactivisme dat vanuit het antropomorfisme elke mens-dier relatie scherp veroordeelt.

Met zwepen, olifantenhaken, elektroshocks en andere pijnlijke middelen. Nee, een circusleven is voor wilde dieren geen pretje. Er volgt een lange stilte. Bij het verlaten van het vliegtuig belooft mijn buurman plechtig: als ik thuiskom neem ik mijn kleinkinderen mee naar het circus. Zonder dieren.

Ook hier getuigt Vestering niet echt een deskundige te zijn als het over de training van dieren gaat. Incidenteel worden de genoemde martelwerktuigen wel misbruikt om dieren klaar te stomen voor een circus. Filmpjes gemaakt door dierenrechtenactivisten laten dat helaas zien. Dat is gelukkig wel een minderheid. Over de meeste circusdieren zult u op internet niets, maar dan ook helemaal niets vinden. Van de training van de tijgers van Mario Masson (binnenkort weer in Nederland te zien bij Circus Renaissance) zijn goede beelden gemaakt en op het internet gezet. Met geduld en stukjes lokvlees kun je deze dieren best veel laten doen. Kijk maar eens op http://www.youtube.com/watch?v=Z7ixCql3H9w De trainer heeft het vak nog geleerd bij de inmiddels niet meer bestaande "Klant's Dierentuin" in het Limburgse Valkenburg. De methoden zijn totaal niet te vergelijken met die uit Oost-Europa. Zwepen en olifantenhaken zijn wel aanwezig in het circus. Maar ze worden óf als verlening van de arm gebruikt of ze maken deel uit van de kostumering. Bij een tropenpakje horen nu eenmaal een olifantenhaak en een geweer. Beide worden gelukkig niet gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn.

Wil je ook een dagboek bijhouden voor de website VROUW van De Telegraaf? Geef je op via vrouwinternet@telegraaf.nl.

Wie de nuance zoekt kijkt op www.klassiekcircus.nl