Dat ze daar onwaarheden zal schrijven is bekend. Daarom krijgt u hier in het bestgelezen forum over circussen de correcties op de uitspraken van deze vrouw die haar kost verdient aan het vermeende lijden van dieren in circussen.
Dag 5
Samen met een marine bioloog ben ik vandaag de grote oceaan (Amerika) opgevaren. Urenlang ben ik met haar op zoek gegaan naar de grijze walvis. Als je dag in dag uit bezig bent met dieren in gevangenschap, dan is het een verademing om een dier in haar eigen leefomgeving te zien. Ik was dan ook ontroerd toen de eerste walvis ons gedag kwam zeggen. Op zo’n 200 meter van de boot vandaan spoot de walvis een hartvormige fontein van lucht en water. Wat een warm welkom!
Walvissen komen niet in het circus voor. Wie deze week goed naar Radio Rijnmond heeft geluisterd die heeft onze voorzitter daar duidelijk horen uitleggen dat in circussen slechts een beperkt aantal diersoorten meereist. Daar zullen geen diersoorten bijkomen. De selectie, welke dieren wel en niet geschikt zijn voor het circus, heeft reeds plaats gevonden. Zo zijn mensapen en beren in de 20e eeuw vrijwel geheel uit circussen verdwenen. Maar toch, laten we luisteren naar wat mevrouw Vestering heeft te zeggen over de walvis.
Op een gepaste afstand hebben we de boot laten drijven. De walvissen konden zo zelf bepalen of ze dichter in de buurt wilden komen, of dat ze graag afstand hielden. Het laatste wat ik zou willen is deze dieren storen in hun eigen huis. De een na de andere "oh" en "ah" klonk toen een groep walvissen ons trakteerde op prachtige fonteinen en staartvinnen die ver boven het water uitreikte. Ik vind het bijzonder dat, terwijl je eigenlijk maar een klein stukje van de walvis kunt zien (de rug en de staartvin), dit wel 1000 keer meer indruk maakt dan het zien van een walvis in een dolfinarium. In dit laatste geval krijg ik alleen een droevig gevoel. Zo’n machtig intelligent en sociaal dier, geboren om in vrijheid te leven, gevangen in een vissenkom.
Het zien van een dier maakt indruk op de mens. Maar het zou een slechte zaak zijn als we nu allemaal de boot nemen om walvissen te zien. Het zou een nog slechtere zaak zijn om met zijn allen het vliegtuig te nemen om massaal leeuwen, olifanten, zebra's en grote runderen te bekijken in Afrika. Niet alleen omdat massatoerisme slecht is voor het milieu - en daarmee dus ook voor de gehele natuur - maar ook omdat, zoals Vestering schrijft "Het laatste wat ik zou willen is deze dieren storen in hun eigen huis". Dit laatste wordt door de meeste dierenrechtenactivisten wel gepropageerd als alternatief voor het circus. Overal kom je het advies tegen om niet naar het circus te gaan. Wie wel dieren wil zien moet maar op vakantie gaan om de dieren in hun eigen omgeving te bekijken. Het redelijke alternatief zou TV kijken zijn. Maar de cameraploeg stoort de dieren wel in hun eigen woonhuis om op het door hun gewenste ogenblik actie voor de lens te krijgen. Verder maakt de aanblik van een levend dier, op ware grootte, veel meer indruk op ons. Daar ligt ook de educatieve waarde van het circus: Het zien van een dier levert het gewenste respect op. Dat is heel wat anders dan een dier op uw beeldscherm zijn. Ook al is dat een superscherm van een meter twintig...
Het is juist prachtig om een dier in zijn eigen natuurlijke omgeving te zien. Je merkt aan alles dat het dier zich er thuis voelt. Op hetzelfde moment weet ik dat dit dier zijn eigen problemen en worstelingen heeft, zoals bij vrijheid hoort. Er zijn nog maar zo’n 26.000 grijze walvissen in de hele wereld en het dier is hiermee een bedreigd diersoort. Één van de problemen wordt veroorzaakt door de mensen en vormt een ernstige bedreiging voor de walvissen.
Dit schreven wij gisteren ook al, maar dan met tijgers als voorbeeld. Je kunt dit vertellen over elke diersoort die te kampen heeft met de oprukkende onttrekking van ruimte aan het eigen leefgebied. Of met ernstige vervuiling van hun leefgebied. Google maar eens op "plastic soep". Maar wat heeft dit betoog met circus te maken? Wie de videofilm voor scholieren bekijkt op de Facebook van wilde dieren de tent uit, die wordt op het eind getrakteerd op de uitspraak "dat het niet bezoeken van een circus met "wilde" dieren beter is voor de dieren in de vrije natuur". Dat is, helaas voor mevrouw Vestering, de grootste leugen die er door "wilde dieren de tent uit" wordt verkondigd. Op olifanten na zijn circusdieren afkomstig van fokprogramma's en geboorteoverschotten van dierentuinen. Olifanten kunnen ouder worden dan 40 jaar, en toen was het nog toegestaan om deze dieren uit het wild te halen. Dat is tegenwoordig gelukkig verboden. Toch is er rond 1980 nog eenmaal een uitzondering gemaakt: Toen stropers een grote groep volwassen olifanten hadden uitgemoord bleven de jonge dieren over. Deze waren voor de stropers niet interessant, want ze hadden geen slagtanden en dus geen ivoor. Deze dieren konden niet overleven zonder hun ouders. Dus werden ze naar Europa gehaald en ondergebracht in onder andere de circussen. Anno 2012 zouden we zeker niet meer voor deze optie kiezen. Maar een opvangprogramma, zoals dat van "Vrienden van de olifant", bestond toen helaas nog niet. Transport uit het wild naar een circus is daarom tegenwoordig niet meer nodig. Dat hadden de Hagenbecks al in de negentiende eeuw in de gaten. Deze grootste dierhandelaren uit het verleden zijn toen al geleidelijk overgestapt van kostbare en risicovolle wildvang naar fokprogramma's in de door hun opgerichte dierentuin van Stellingen, tegenwoordig Hamburg. Wildvang is daarmee een volstrekt overbodig instrument geworden.
Zo werd er onlangs in de maag van een dode grijze walvis plastic tassen, flessen, een halve broek en heel veel ballonnen gevonden. De vervuiling van de oceaan eist zijn tol.
Dat is dus de "plastic soep" waar we over schrijven bij onze aanvullingen op dag 5
Ik hoop in mijn leven nog vaker grijze walvissen te mogen zien. In het wild natuurlijk, waar ze thuis horen. En dan graag zonder ballonnen in de maag. De walvis blaast nog één hartvormige fontein voordat we weggaan. Farewhale!
Hier kunnen wij alleen maar het advies aan toevoegen: blijf weg uit het leefgebied van de dieren. Ga er niet naar toe om ze te vangen en ga er niet naar toe om ze te bekijken. Het circus werkt aan het verder ontwikkelen van de educatieve waarde van uw circusbezoek. In het circus ziet u de grote bedreigde diersoorten in levende lijve en op ware grootte. Olifanten, leeuwen, tijgers, zeeleeuwen, zebra's en grote rundersoorten. En geloof maar: Dat directe contact dwingt veel meer respect af dan het kennen van de dieren via een beeldscherm. Dat laatste is precies hetzelfde als al uw 1000 vrienden van Hyves of Facebook. Ze zijn er alleen op uw beeldscherm. U heeft ze nooit in levende lijve ontmoet. Als je eens hulp nodig hebt en je plaatst je noodkreet op Hyves dan geven al die vrienden opeens niet thuis. Er gaat niets boven persoonlijk contact. Bij dieren werkt dat net zo. Maar nu niet allemaal tegelijk in het vliegtuig stappen naar Afrika of waar ook ter wereld. In de dierentuin en het circus kunt u de dieren dichter bij huis zien. De dieren in het circus zijn de echte ambassadeurs voor hun in het wild levende soortgenoten.
Wil je ook een dagboek bijhouden voor de website VROUW van De Telegraaf? Geef je op via vrouwinternet@telegraaf.nl.
Om het circus voor het Nederlandse publiek te behouden kunt u gaan naar de website http://www.klassiekcircus.nl voor informatie en het tekenen van onze petitie.
Uit het oog is uit het hart. Laat het niet zo ver komen voor de dieren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.