Dat ze daar onwaarheden zal schrijven is bekend. Daarom krijgt u hier in het bestgelezen forum over circussen de correcties op de uitspraken van deze vrouw die haar kost verdient aan het vermeende lijden van dieren in circussen.
Dag 6
Ik ben deze week in San Francisco voor een internationale conferentie over olifanten. Vanuit alle windrichtingen van de wereld zijn er mensen gekomen om deel uit te maken van deze bijeenkomst. Mensen waar ik enorm veel respect voor heb en die hun leven hebben geweid aan het beschermen van olifanten. Het was dan ook een enorme eer om voor deze mensen vandaag een lezing te geven over het welzijn van circusdieren in Nederland.
Fijn dat u het een hele eer vindt om voor deze mensen te spreken. Maar vanuit welke expertise? Daarom gaan we de lezers nu uitleggen hoe wilde dieren de tent uit is ontstaan. Want vanuit het enige juiste referentiekader is het mogelijk voor de lezers van De Telegraaf om te begrijpen waar u mee bezig bent.
In de jaren '60 begon het echtpaar Reussien in Amstelveen met de opvang van apen. Die werden toen nog veel als huisdier gehouden. Tot hun puberteit deze dieren veranderde in onhoudbare monsters. De situatie liep, door de grote hoeveelheid opgevangen dieren, uit de hand en in 1972 werd Stichting AAP opgericht. De apen verhuisden van het woonhuis van de familie Reussien naar een plek met meer ruimte: een kas in Amstelveen. Daarna groeide Stichting AAP flink. Een tweede verhuizing en meerdere uitbreidingen maakten Stichting AAP tot wat het nu is. In de jaren '70 en '80 groeide, ook binnen de circuswereld, het besef dat sommige diersoorten in het circus niet goed kunnen worden gehouden. Er werd massaal afscheid genomen van beren en apen. Deze laatste dieren kwamen bij Stichting AAP terecht omdat dit nu eenmaal de enige opvangmogelijkheid was voor deze dieren. Daarmee kregen de medewerkers van Stichting AAP de circuswereld in hun vizier.
Rond 2006 wordt vanuit Stichting AAP, in samenwerking met enkele bekende dierenrechtenactivisten "wilde dieren de tent uit" opgericht. Nog steeds vanuit de expertise van Stichting AAP en het gegeven dat (de meeste) apen (soorten inderdaad) niet geschikt zijn voor thuis of in het circus.
De problemen met apen en de eigenschappen van apen worden geprojecteerd op andere dieren, zoals leeuwen, tijgers, zebra's, kamelen en , zoals door mevrouw Vestering genoemd, olifanten. Terwijl juist voor veel van de genoemde diersoorten hun leven in het circus geen aantasting vormt voor hun welzijn. Wat voor een aap geldt is niet van toepassing op een leeuw of tijger. Wat voor een aap geldt is ook niet van toepassing op een kameel, zebra of uitheems rund.
De onderzoekers die in 2008 in opdracht van het ministerie van LNV onderzoek deden naar het welzijn van dieren in circussen in Nederland hadden wel hun vraagtekens bij de op dat moment aanwezige olifanten. Bij een buitenlandse circus stonden de olifanten - inderdaad veel te lang - aan de ketting vast. En daar leden ze zichtbaar onder. Ook wij, van de Commissie Klassiek Circus, hebben dat duidelijk waargenomen. De onderzoekers stellen in hun rapport duidelijk dat ze vraagtekens hebben maar op grond van waarnemingen bij slechts drie olifanten geen conclusies kunnen trekken. En dat kan mevrouw Vestering, die niet eens wetenschapper is, al helemaal niet.
Zou het onderzoek een jaar later hebben plaatsgevonden, dan hadden de wetenschappers ongetwijfeld andere waarnemingen gedaan en ook een conclusie kunnen trekken op basis van de dan aanwezige zeven olifanten. Waarvan vijf stuks geen enkele vorm van gestoord gedrag vertonen. Zie ook dag 3.
Gedurende de dag worden er verhalen verteld over olifanten die gered zijn uit circussen. Ontroerende verhalen, waarbij zo nu en dan een traan wordt weggepinkt. Ondertussen denk ik aan alle circusdieren in Nederland die dagelijks hun kunstjes moeten vertonen. Aan de lange adem die we nodig hebben om dierenleed voor entertainment te doen stoppen. En aan de beloftes van het ministerie van landbouw die steeds maar weer verbroken wordt.
Of je tranen wegpinkt ligt er helemaal aan hoe je de verhalen vertelt. Schrijvers van filmscripts zijn daar heer en meester in. Want waarom hou je bij een film over leeuwen in problemen op National Geographic de ogen droog, maar kom je bij het bekijken van de bioscoopfilm "Born Free" juist zakdoeken te kort? Juist: door het inbrengen van emotie in het verhaal Door de boel te romantiseren. Laat dat nou net zijn waar deze dierenridders in uitblinken.
De emotie inbrengen doen ze niet alleen door de manier waarop het verhaal wordt gebracht, maar ook door hun woordkeuze. Het begint al met de naam: WILDE DIEREN DE TENT UIT. Wie de moeite neemt om de statuten van wddtu te lezen zal ontdekken dat ze eigenlijk bedoelen "uitheemse dieren uit de entertainment". Maar bij "wilde dieren" kan de onwetende lezer zich meer voorstellen. En de circustent is ook makkelijker in te passen in het verhaal. Want wilde dieren, die lopen vandaag lekker vrij rond in Afrika, worden de komende nacht in het pikkedonker gevangen, morgen met het vliegtuig naar Nederland gevlogen, de nacht daarop met zweep en elektroshock klaar gestoomd voor hun werk in de circuspiste zodat u ze komende zondag kunt zien optreden in de piste van een circus in Nederland.
Laat het nou toevallig anders werken in de circuswereld. Geen dieren uit het wild. Behalve dan de olifanten van meer dan 40 jaar geleden en de olifanten uit het begin van de jaren '80. Daar schreven wij reeds bij dag 5 over, dus die woorden hoeven we hier niet te herhalen. Al moeten we dat eigenlijk wel doen, want mevrouw Vestering en haar activistenmaatjes doen dat ook.
Ik kijk enorm uit naar zaterdag. Na 3 conferentiedagen zullen we bij ARK 2000, een opvangcentrum voor exotische dieren bezoeken afkomstig uit de entertainmentindustrie. Op maar liefst 1000 hectare in California leven 3 Afrikaanse en 5 Aziatische olifanten, 26 tijgers, 6 beren en 5 leeuwen. Allemaal in hun eigen veilige omgeving waar meren zijn om in te badderen, luxe verhitte olifantenstallen en therapeutische jacuzzi’s voor olifanten met artrose. Een fijne plek waar de dieren met veel liefde in een zo natuurlijk mogelijke omgeving worden verzorgd. Wie weet op een dag zullen circusdieren uit Nederland hier ook voor de rest van hun leven een veilige plek vinden!
Lezers van De Telegraaf moeten zich de campagne kunnen herinneren waarin wilde dieren de tent uit opvang aanbiedt voor alle (wilde) dieren in circussen. Alleen al de omvang van de opvang levert al problemen op. Want waar ga je met al die olifanten, leeuwen, tijgers, zebra's, zeeleeuwen, ezels, watussi's en andere dieren naar toe? En kloppen de door Vestering beschreven situaties in circussen wel? Want romantiseren daar is haar clubje juist heel goed in. Het weerwoord komt van Marc Damen, directeur van Diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Die schrijft in De Telegraaf van 17 november 2009 dat circussen in Nederland zich geen zorgen hoeven te maken voor inbeslagname van hun dieren. Hij schrijft letterlijk "In Nederland rijden de betere circussen rond. Maar er zijn circussen waar ze andere normen hebben over het houden van dieren dan in Nederland." Marc Damen noemt als voorbeeld Roemenië. In het voormalig Oostblok zien wij ook misstanden in het houden van dieren. Jammergenoeg niet alleen bij circussen...
Na vandaag zal mijn weblog bij de Telegraaf stoppen. Maar ons werk om de circusdieren te beschermen blijft doorgaan. Ook u kunt helpen om de circusdieren in Nederland een kans te geven op een dierwaardige toekomst en een veilig opvangcentrum. Maak videobeelden van misstanden bij het circus en stuur ze naar ons, schrijf brieven naar steden waar nog steeds circusdieren welkom zijn en teken onze petitie hier . Want alleen samen kunnen we dit dierenleed voor vermaak stoppen.
Als het aan mevrouw Vestering ligt kan elke fotograaf of filmer zijn hele geheugenkaart inleveren bij "wilde dieren de tent uit", want in haar ogen is alleen al de aanwezigheid van een circustent in de buurt van een dier, of is het andersom? , de aanwezigheid van een dier in de buurt van een circustent, een misstand. Ook als wetenschappelijk onderzoek duidelijk heeft aangetoond dat bepaalde diersoorten helemaal niet lijden onder hun leven in het circus, blijft deze mevrouw haar kruistocht tegen de circussen voeren.
En dan hebben we het niet alleen over het onderzoek dat in 2008 door Wageningen Universiteit in Nederland is uitgevoerd. We spreken dan ook over het onderzoek van Dr. Marthe Kiley-Worthington en het onderzoek van een studiegroep van het DEFRA, de Britse evenknie van ons ministerie van EL&I. De rapporten van deze onderzoeken zijn allemaal openbaar en te lezen op het internet. Via de website http://www.klassiekcircus.nl (http://www.klassiekcircus.nl/politici/lokaal.html) De onderzoekers zien meer dan alle dierenrechtenactivisten bij elkaar. Het enige onderzoek waaruit zou moeten blijken dat het welzijn van dieren in circussen wordt aangetast zou zijn uitgevoerd in Oostenrijk. Maar laat dat rapport niet openbaar zijn en zelfs op het internet onvindbaar zijn. De kans is heel groot dat dat rapport helemaal niet bestaat. Behalve dan in de geromantiseerde wereld van mevrouw Vestering.
Mevrouw Vestering doet nog een laatste wanhoopsdaad. Ze vraagt u om brieven te schrijven waar circussen met dieren nog steeds welkom zijn. Afgelopen maandag waren we in Capelle aan den IJssel. Daar ging het verbod op bepaalde circusdieren na stemming de prullenbak in. Wij hadden de raadsleden vooraf van goed onderbouwde informatie voorzien. Het is voor alle raadsleden duidelijk dat er geen noodzaak is voor een verbod op (bepaalde of alle) circusdieren. Gisteren waren we in Alkmaar. Ook daar komt geen verbod. De naam van wilde dieren de tent uit staat wel in het colofon van de lokale nota dierwelzijn, maar hun wensen zijn niet verwerkt in de Alkmaarse nota. In de gemeente Den Haag worden ook weer onderhandelingen gevoerd waar de circusbranche aan tafel zit en ook Amsterdam-Zuid heeft de bespreking van een nota dierwelzijn met een circusverbod van tafel gehaald nadat ze hadden ontdekt dat "wilde dieren de tent uit" een wel erg eenzijdig verhaal had afgestoken in de voorbereidende commissievergadering.
Wij nodigen mevrouw Vestering uit om eens een maand lang met een circus in Nederland mee te reizen. Dan kan ze zelf zien hoe de omgang met de dieren wel is. Dan kan ze zelf zien hoe het welzijn van de dieren wel is. In plaats van zich te baseren op de geromantiseerde emotionele verhalen vanuit de dierenrechtenindustrie.
De Commissie Klassiek Circus, de Vereniging Nederlandse Circus Ondernemingen en de European Circus Association hebben in Nederland intussen zoveel successen geboekt, dat Nederland het eerste land ter wereld wordt met regelgeving voor het houden en tonen van dieren in circussen. Regels die uitgaan van de aanwezigheid van dieren in circussen. Regels die ook streng zijn, zodat het kaf - voor zover dat aanwezig is - kan worden gescheiden van het koren. Nederland in daarmee een voorbeeld voor alle andere landen. Al zullen de circussen in veel buitenlanden zich dan ook moeten aanpassen aan het kwaliteitsniveau van de circussen welke in Nederland reizen. Daar valt heel veel winst te behalen. Moge Nederland een voorbeeld zijn voor hoe het dus wel kan in circussen. U heeft in ons land zelf de keuze tussen drie verschillende soorten circussen: Circus zonder dieren, circus met alleen maar huisdieren en circus met een groot aanbod aan dieren! Deze keuzemogelijkheid zal blijven bestaan. Zodat de meerderheid van ons volk kan blijven gaan naar het circus met dieren!
Wil je ook een dagboek bijhouden voor de website VROUW van De Telegraaf? Geef je op via vrouwinternet@telegraaf.nl.
Wij weten nog wel een paar vrouwen die de blog van de dag kunnen verzorgen. Die willen u graag een kijkje gunnen in de omgang met dieren in het circus en het welzijn van deze dieren via deze weg laten zien. Wordt ongetwijfeld vervolgd. Kijk intussen ook eens op http://www.klassiekcircus.nl en teken de petitie. Om te laten zien dat de meerderheid van de Nederlanders geen prijs stelt op een verbod op dieren in het circus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.