Dat ze daar onwaarheden zal schrijven is bekend. Daarom krijgt u hier in het bestgelezen forum over circussen de correcties op de uitspraken van deze vrouw die haar kost verdient aan het vermeende lijden van dieren in circussen.
Dag 4
In 1965 kreeg de commissie Brambell opdracht van de Britse regering om voorwaarden vast te stellen waaronder dieren gehouden zouden moeten worden. Deze commissie stelde vijf basisvrijheden voor dieren op:
Vrijheid van dorst, honger en ondervoeding
Vrijheid van oncomfortabele omstandigheden
Vrijheid van pijn, verwondingen en ziektes
Vrijheid om natuurlijk gedrag te uiten
Vrijheid van angst en stress
Deze principes van vrijheid lijken heel normaal, maar als we ze toepassen op circusdieren dan kom ik tot de volgende conclusie:
Alleen de eerste vrijheid is van toepassing op het circus. De dieren in het circus krijgen te eten en te drinken en zijn daarmee vrij van dorst, honger en ondervoeding (laten we de meest extreme gevallen uitsluiten).
De vijf vrijheden van Brambell, welke voornamelijk door dierenrechtenactivisten worden geciteerd zijn wel degelijk alle vijf van toepassing op dieren in circussen. Maar bijvoorbeeld ook op dieren op de boerderij of bij u thuis.
Dieren in het circus zijn niet vrij van oncomfortabele omstandigheden, doordat de dieren moeten leven in kleine huisvesting, regelmatig op transport gaan, getraind worden met dwangmiddelen en gedwongen worden om optreden.
Op de eigen website dweept "wilde dieren de tent uit" met indrukwekkende getallen over de afmetingen van territoria van dieren in de vrije natuur. De grootte van het territorium wordt bepaald door twee behoeften van het dier. De behoefte aan voedsel en de behoefte aan paringspartner. Hoe schaarser een van beide, hoe groter het territorium en omgekeerd. Dieren gaan zuinig met hun energie om en maken het territorium niet groter dan noodzakelijk. Zodra dieren leven onder de hoede van de mens gelden er geheel andere cijfers. Die invloed van de tijdelijk(!) kleine huisvesting tijdens het transport op het welzijn van de dieren in niet meetbaar.
Dat geldt ook voor het transport. Dieren gaan de hele dag zelfstandig de transportmiddelen in en uit. Zie ook bij "dag 1" wat we schreven over dieren die de transportmiddelen als schuilgelegenheid gebruiken en er naar believen in en uit gaan. In Duitsland zijn recent de cortisolniveaus gemeten bij circusdieren. En wat bleek? Tijdens het transport stegen ze niet. Geen stress dus als gevolg van het transport. Omdat de dieren wennen aan het reizen en vaak zelfs in de wagen geboren worden. Ze kennen het als hun eigen omgeving.
Moderne trainingsmethoden zijn gebaseerd op het observeren van het speelgedrag van jonge dieren en het benutten van de bewegingen welke dieren ook in de vrije natuur reeds uitvoeren. Tijgers kunnen goed springen en "tijgeren". Daarmee benaderen ze in de vrij natuur hun prooi. Tijgers gaan ook op hun achterpoten staan om zo hun visuele horizon te verleggen. Het is de kunst om het dier deze bewegingen te laten maken op het moment dat de mens dit wil. Daarbij is de geconditioneerde reflex een goed hulpmiddel. Geen dwang en al helemaal geen gebruik van martelwerktuigen is daarbij nodig. Mevrouw Vestering, wij nodigen u nogmaals uit om bij de training van jonge dieren te komen kijken.
Dieren in het circus zijn ook niet vrij van pijn, verwondingen en ziektes. Zo bleek uit wetenschappelijk onderzoek van de Universiteit van Wageningen. 70% van e dieren had klinische afwijkingen en de stalapotheek was niet op orde was. Ook de trainingsmethodes en de optredens gebeuren op basis van dominantie met dwangmiddelen wat gebaseerd is op pijn.
Overal waar leven is daar vinden we pijn, verwondingen en ziektes. Het enige dat klopt aan de uitspraak is het getal "70%". Maar elke vorm van onderbouwing ontbreekt bij mevrouw Vestering. Zo is het getal een momentopname, en zijn ouderdomsverschijnselen van dieren ook meegenomen in dit getal. Laat dieren in circussen nou (toevallig?) opvallend ouder worden dan dieren elders. Verder strijden dieren om de rangorde in de groep. Ook dat levert wel eens verwondingen op. Maar schrikbarend is het niet.
Over trainingsmethoden schreven we al. Geconditioneerde reflex, weet u nog? Dat geldt ook voor het optreden. Daarbij concluderen de onderzoekers, waar Vestering naar verwijst, in hun rapport dat het werken op optreden in het circus geen nadelige gevolgen hebben voor het welzijn van het dier. Even doorlezen mevrouw Vestering in precies hetzelfde rapport!
Dieren in het circus kunnen niet hun natuurlijke gedrag uiten. Hun zeer beperkte leefruimtes maken het onmogelijk om hun natuurlijke gedrag uit te oefenen. Dit resulteert in gestoord gedrag. Wilde dieren in het circus vertonen dan ook stereotiep gedrag zoals ijsberen, slurfzwaaien etc.
Er is weldegelijk voldoende ruimte - letterlijk en figuurlijk - voor de dieren in circussen. Het mechanisme achter stereotiep gedrag is vele malen ingewikkelder dan mevrouw Vestering hier schrijft. Vele vormen van dit gedrag komen ook voor in de vrije natuur, al is het daar veel moeilijker te onderzoeken. Maar van tijgers weten we met zekerheid dat ze rondjes lopen langs de grenzen van hun territorium om dit te bewaken. Alleen bij de olifanten moeten we mevrouw Vestering gedeeltelijk gelijk geven. Dat dier moet je de hele dag bezig houden omdat het zich anders gaat vervelen. Bij alle andere dieren doet zich dit verschijnsel niet voor.
Dieren in het circus zijn niet vrij van angst en stress. Het trainen, optreden en wekelijkse transporten naar nieuwe locaties brengt stress met zich mee. De dieren doen uit angst voor de (pijnlijke) ervaring met dwangmiddelen wat er van hun gevraagd wordt.
Nergens zijn dieren vrij van angst en stress. Niet in het circus. Niet in de boerderij. Niet bij u thuis. Maar ook niet in de vrije natuur. Dat laatste zal de hele dierenrechtenbeweging maar ook de gewone lezer mogelijk verbazen. Zoekt u maar eens op internet naar stress bij tijgers in de vrije natuur. Deze dieren komen letterlijk om van de stress. Omdat hun leefgebieden steeds kleiner worden. Daarvoor is er te weinig voedsel en zijn er juist te veel paringspartners. Reken maar dat dit de dieren ernstige kopzorgen oplevert. Verder leven dieren in de vrije natuur altijd met de onzekerheid om ze wel op tijd een prooidier kunnen vangen om hun honger te stillen. Elke mislukte bejagingspoging levert stress op. In het circus worden de dieren verzorgd. Daarmee valt deze bron van stress weg.
Over de training schreven we al vaker: Observatie, geduld en gebruik maken van het mechanisme van de geconditioneerde reflex. En moeten we de feiten over transport, huisvesting en schuilmogelijkheden ook weer herhalen voor mevrouw Vestering?
Door bewust te zijn van de vijf basisvrijheden voor dieren zouden we een heel andere omgangsvormen aannemen naar dieren toe. Ik hoop dan ook dat deze vijf logische vrijheden de dieren snel toegekend zullen worden. Een verbod op wilde dieren in circussen, zoals ook in andere (Europese) landen het geval is, is daarvoor de enige mogelijkheid. Help ook mee om een einde te maken aan dierenleed voor entertainment en teken de petitie op http://www.wildedierendetentuit.nl/petitie
De vijf basisvrijheden voor dieren zijn ooit in Engeland ontwikkeld omdat de overheid daar onder druk werd gezet door het dierenrechtenactivisme, een maatschappelijke uitwas die in Engeland - toen al - zeer ernstige vormen heeft kunnen aannemen. Toch is het goed dat deze vijf simpele regels er nu zijn. Maar er ontbreekt een belangrijke regel: het vergelijk met de vrije natuur. Laat die extreem wreed en dieronvriendelijk zijn. Elk dier in de vrije natuur moet zelf maar uitzoeken hoe te overleven.
Gelukkig ontbreekt die regel, want wij zitten niet te wachten op een vrijbrief om dieren buiten de vrije natuur dan maar te mogen mishandelen. Gelukkig gebeurt dat niet bij de goede circussen, die in de meerderheid zijn. Dieren passen zich aan. Onder andere omdat ze zuinig met hun energie om gaan. Dat is door de door mevrouw Vestering genoemde onderzoeker ook duidelijk gezien. Het is dat mevrouw Vestering in het lijvige rapport dat ze hebben geschreven, alleen die stukken leest die passen bij haar vooringenomen standpunt dat dieren het circus uit moeten.
Wij spraken begin 2008 met de voorganger van mevrouw Vestering, Jeroen van Kernebeek in de hal van het gebouw van de Reclame Code Commissie. Hij zij toen dat "wilde dieren de tent uit" eigenlijk een verbod op alle dieren wenst. Maar omdat ze zelf inzagen dat daar geen draagvlak voor bestaat in de samenleving, hadden ze dat doel ingeruild voor het weren van "wilde" dieren. Dat totalitaire verbod zouden ze dan gaan promoten vanaf het moment dat de "wilde" dieren verboden zijn. We zijn nu vier jaar verder. Wilde dieren de tent heeft in al die jaren nog geen enkel "succes" geboekt. Gisteren nog besloot de gemeente Capelle aan den IJssel om geen verbod op circusdieren in te stellen. Waarom moge duidelijk zijn: Het is niet nodig en het draagvlak in de samenleving ontbreekt. Behalve dan in de hoek van het dierenrechtenactivisme...
Wil je ook een dagboek bijhouden voor de website VROUW van De Telegraaf? Geef je op via vrouwinternet@telegraaf.nl.
Wie de nuance zoekt over circusdieren die kijkt op http://www.klassiekcircus.nl en tekent aldaar onze petitie. Waar Jeroen van Kernebeek nog de dialoog aanging met ons, daar wenst mevrouw Vestering alleen maar eenrichtingsverkeer te bedrijven. Omdat ze zich bewust is van het gegeven dat haar standpunten makkelijk kunnen worden weerlegd. Stelt u zich eens voor: een Nederland zonder "wilde dieren de tent uit". Dat schrikbeeld daar wil mevrouw Vestering toch echt niet aan denken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.