Een ommetje in de stad met leeuw Bully

Dit bericht verscheen eerder in Dagblad v/h Noorden en op CircusWeb.nl

Opvallend berichtje in de krant: leeuw uit woning gehaald. Het veroorzaakte heel wat commotie. Veertig jaar geleden werd daar in Hengelo helemaal niet moeilijk over gedaan.

Hij heette Bully en trok zo’n veertig jaar geleden heel wat bekijks toen zijn baasje hem uitliet in de Hengelose binnenstad. Werd nog een leuk plaatje in de krant. Zelfs het televisiejournaal besteedde aandacht aan het huisdier van de familie Dijkhof uit Hengelo. ‘Toch hebben we alleen maar heel leuke reacties gehad’, zegt Francis de Jong-Dijkhof.

De Hengelose was een jaar of zeventien toen haar vader, Henk Dijkhof, een leeuw in huis nam. ‘Hij had iets met leeuwen. Altijd gehad. Waar dat vandaan kwam, weet ik niet. We gingen op vakantie naar Oostenrijk. Vlak voor de grens was een Raststätte, waar een man een paar jonge leeuwen had. Hij vond het geweldig toen ik met zo’n dier op de foto ging. Dat heeft het gevoel dat hij er zelf een wilde, wel aangewakkerd.’

Zo’n twee jaar zocht haar vader naar een welp. Uiteindelijk lukte het hem om er eentje te kopen van dierenpark Ouwehand. ‘Die kreeg hij zonder moeite mee’, verbaast Francis de Jong zich nog. ‘In die tijd werden er blijkbaar geen vragen over gesteld.’ Nu is dat wel anders. Het bericht dat de politie een jonge leeuw uit een woning had gehaald, veroorzaakte afgelopen week nogal wat commotie. Uiteindelijk bleek het te gaan om een circusdier op bezoek. Maar de vraag welke gek zo’n dier in huis nam, was toen al ‘tig keer’ gesteld.

Zoals eerder positivo-goeroe Emile Ratelband de publiciteit wist te halen, omdat hij zijn leeuw Leon moest laten gaan. ‘Maar veertig jaar geleden deed er niemand moeilijk over’, vertelt Francis de Jong. ‘De mensen vonden het alleen maar leuk.’

De leeuw kwam in de woning aan de Ir. J.P. Schefferlaan te wonen toen hij een week of zes oud was. De eerste tijd kreeg hij de fles. Vier keer per dag babyvoeding van Nutricia. Later kwam er gehakt bij. ‘Toen hij wegging, kreeg hij zo’n vier kilo per dag.’ Zijn baasje had voor hem een bench gemaakt in de bijkeuken maar overdag liep hij meestal los in de tuin. Hij werd ook gewoon uitgelaten. Zelfs af en toe meegenomen naar de stad. Aan de ketting natuurlijk. Het was wel een leeuw.

Maar Bully deed zijn naam nooit eer aan. ‘Hij deed nooit wat. Hij besprong alleen wel iedereen van achteren. Zal het instinct wel zijn geweest. We zorgden er altijd voor het gezicht naar hem toegekeerd te hebben en hadden een bezemsteel bij de hand. Niet om hem te slaan, maar uit voorzorg.’

Hordes mensen kwamen naar de Schefferlaan om de Hengelose leeuw te zien. Enschedese studenten moesten het dier aaien voor hun ontgroening. ‘Mijn vader vond het allemaal best, maar iedere bezoeker moest wel een kwartje in de bus voor het Rode Kruis doen. Zo haalde hij 250 gulden op.’

Het geluk duurde een maand of negen. Bully werd te groot. ‘Hij kreeg al wat manen’, herinnert Francis de Jong zich. ‘Er woonden nogal wat kinderen in de buurt. Bully zou er maar een hebben gegrepen. Dat hadden wij onszelf nooit vergeven.’

De leeuw ging in eerste instantie naar Klant’s Zoo, een kleine dierentuin annex dressuurschool in Valkenburg. Daar kreeg hij nog regelmatig bezoek uit Hengelo. De Dijkhofs kropen dan zonder problemen bij het dier in de kooi. Later werd Bully ondergebracht bij het Duitse circus van Willy Hagenbeck. Henk Dijkhof zocht hem daar nog een keertje op. Tijdens een show ging het mis. ‘Mijn vader maakte de fout Bully te roepen. Hij raakte helemaal van slag. Er was niets met hem te beginnen. Daarop werd mijn vader vriendelijk doch dringend gevraagd de tent te verlaten. Het circus wilde daarna niets meer met ons te maken hebben.’

Voor Henk Dijkhof was het genoeg. Hij deed geen poging meer om een nieuwe welp te bemachtigen. Wel wilde hij nog een keer een leeuw in de vrije natuur zien. Toen hij zo’n zes jaar later met zijn vrouw naar het Krugerpark in Zuid-Afrika wilde, werd longkanker bij hem ontdekt. Zeven weken later was hij dood. Een vrije leeuw heeft hij nooit gezien.